Bijna 100 was Walter toen hij tijdens de afgelopen Kerst overleed na een kort ziekbed en te midden van al zijn geliefden. Walter was een heel markante persoonlijkheid met een al even markante kop en stem. Een multi-talent. Hij kon goed teksten schrijven, was een uitstekend pianist, componeerde zelf muziek, was humanist, ingenieur, werkte op de THT (later UT) en was leraar HVO (Humanistisch Vormingsonderwijs). Vanaf de vijftiger jaren was Walter actief voor de PSP (later GroenLinks), waar zijn vrouw Romee Rutgers van der Loeff nog steeds actief is.
Walter zat voor de PSP in de Hengelose gemeenteraad in de tijd van de progressieve samenwerkingen (PAK) en viel daar op door zijn erudite toespraken, scherpe en kritische analyses, creatieve taalgebruik en ongelooflijke ijver. Hij heeft veel van mijn generatiegenoten in Hengelo als voorbeeld gediend en geïnspireerd. Hij was de Godfather van de PSP in Hengelo.
Enkele maanden geleden trof ik Walter en Romee nog in de Hengelose Schouwburg. Ik meen dat het bij een dansvoorstelling was, maar ben daar niet zeker van. Een broze 99 jarige man, maar nog altijd vol in het leven en scherp van geest.
Vandaag namen we afscheid van Walter die er nog steeds markant uit zag, alsof hij zo weer achter de piano kon kruipen. Zijn familie heeft voor een prachtig en ontroerend afscheid zorg gedragen. De PSP en de erfopvolger GroenLinks is Walter veel dank en eerbetoon verschuldigd. We gedenken hem met veel respect en dankbaarheid. Rust zacht lieve Walter. Je hebt het dik verdiend!
Henk Nijhof.