Hengelo werkt nu een paar jaar met diftar (betaling per hoeveelheid afval) en omgekeerd inzamelen (recyclebaar afval wordt opgehaald, restafval moet je wegbrengen en tegen betaling storten). Dat heeft geleid tot een spectaculaire daling van de hoeveelheid restafval: van 165 kg per inwoner in 2015 naar 87 kg per inwoner in 2019. Bovendien is de Hengelose burger relatief goedkoop uit: €203 per jaar per huishouden tegenover gemiddeld €283 per huishouden landelijk. GroenLinks is groot voorstander van de huidige wijze van inzamelen.
Hengelo kampt echter met een groot probleem: het verzamelde verpakkingsafval (PMD) is de laatste tijd te sterk vervuild (meer dan 15% ander afval), waardoor nu vrijwel alle aangeleverde partijen afgekeurd worden. De afkorting PMD staat voor Plastic verpakkingen, Metalen verpakkingen en Drinkpakken. In plaats van dat Hengelo nu geld ontvangt voor het recyclebare PMD, moeten we geld betalen voor het verbranden van dat PMD. Dat kost op jaarbasis zo’n €750.000!
Een aantal partijen in de gemeenteraad pleiten nu om over te stappen op nascheiding in plaats van bronscheiding. Bronscheiding is ons huidige systeem: restafval wordt thuis gescheiden van verpakkingen. Bij nascheiding wordt alles bij elkaar gegooid en daarna wordt in een verwerkingsinstallatie zo goed mogelijk geprobeerd het verpakkingsafval er weer uit te krijgen. GroenLinks is tegenstander van (alleen) nascheiding. Uit vele onderzoeken blijkt dat het beste resultaat behaald wordt met bronscheiding: het is goedkoper én het levert de meest recyclebare grondstof op.
Blijft natuurlijk wel het probleem dat het PMD nu té vervuild is, en dat daar maatregelen op nodig zijn. Bijvoorbeeld: voorlopers die controleren of de PMD-containers geen vervuiling bevatten, wagens van TwenteMilieu die het PMD minder samenpersen waardoor “fout” PMD beter te verwijderen is, werken met transparante zakken (sociale controle), bewustwordingscampagnes, nadere afspraken met de afvalverwerker Suez. Wij blijven het nauwgezet volgen!
Jan Evers