Soms vragen mensen me waarom ik de politiek in ben gegaan. Waarom ik me, naast al het andere, ook nog stort in de soms taaie en complexe gemeenteraad. Het korte antwoord? Omdat verandering niet vanzelf komt. Omdat mensen zoals ik – zoals wij – gehoord moeten worden.
Ik groeide op met een sterk rechtvaardigheidsgevoel. Als kind zag ik hoe ongelijkheid diepe sporen achterlaat, hoe sommige mensen altijd harder moeten vechten voor een plek aan tafel. Dat gevoel is nooit weggegaan. Er zijn verschillende manieren om verandering teweeg te brengen – via activisme, maatschappelijke organisaties, of in de politiek. Voor mij voelde politiek als de weg waarin ik het meeste kon betekenen. Dus hier ben ik.
Ik moet denken aan een post die ik laatst zag, geschreven door een zwarte vrouw die anderen motiveerde om te doen wat ze willen. De kans is groot dat je een van de eersten bent. De eerste zwarte vrouw, de eerste persoon met jouw achtergrond, de eerste met jouw verhaal. Dit bleef me bij, want het is waar. Ik ben waarschijnlijk ook de eerste zwarte vrouwelijke raadslid in deze gemeente. Hopelijk niet de laatste.
Maar laten we eerlijk zijn: de weg hiernaartoe is niet altijd makkelijk. De politiek is hard en soms behoorlijk ingewikkeld. Je moet voortdurend afwegen welke strijd je aangaat en wanneer, met wie je kunt samenwerken en waar je je energie het beste inzet. Je krijgt tegenwind, je wordt bekritiseerd, soms zelfs persoonlijk aangevallen. Maar je vindt ook bondgenoten, bouwt waardevolle samenwerkingen op en soms ontstaan er zelfs vriendschappen.
Toen ik een motie indiende om energiearmoede aan te pakken, kreeg ik niet alleen inhoudelijke kritiek (wat bij het politieke spel hoort), maar ook de bekende verdachtmakingen. Was het niet gewoon een ‘linkse hobby’? Was er niet al genoeg geld geïnvesteerd? Alsof armoede een keuze is. Alsof het normaal is dat mensen in een koud huis moeten zitten terwijl de rijken steeds rijker worden. Ik weiger dat normaal te vinden.
Toch blijf ik hier voorlopig nog. Niet omdat het altijd makkelijk is, maar omdat ik geloof dat het nodig is. Omdat ik geloof in een eerlijke en groene toekomst. Omdat ik geloof in de kracht van mensen die samen strijden voor verandering.
Juist nu is het belangrijk om vast te houden aan linkse idealen. De focus op het politieke midden, enkel om bestuurbaar te blijven, leidt vaak tot verwatering van principes en het faciliteren van verrechtsing. De Hoop benadrukt terecht dat kiezers vooral het sociaal-economische linkse verhaal waarderen. Daar moeten we op blijven bouwen, niet inleveren.
Ik hoop dat meer mensen zoals ik – die twijfelen of ze de politiek in moeten – de sprong wagen. We hebben een diverse raadzaal nodig, vol met unieke mensen. Als je anders bent, is de kans groot dat je een van de eersten zult zijn. We hebben je nodig. Niet later, niet ‘ooit’, maar nu. Want als wij het niet doen, wie dan wel? 💚
Ben je geïnteresseerd in politiek en lijkt het je leuk om eens een fractievergadering achter de schermen bij te wonen? Neem gerust contact met me op via abbygomez@groenlinkshengelo.nl